Urodził się w 1912 roku w Mirotkach, które wówczas leżały w  Cesarstwie Niemieckim. Z okresu jego dzieciństwa zachowały się jedynie szczątkowe informacje. Ukończył cztery klasy szkoły podstawowej w Mirotkach. Zachowało się jedno świadectwo szkolne z 1926 roku, z którego wynika, że uczęszczał do szkoły regularnie i osiągał wyniki na poziomie średnim lub dobrym. Posługiwał się biegle językiem niemieckim w mowie, co w ówczesnych realiach historycznych było naturalne.

Zawiłe losy II wojny światowej doprowadziły do jego przymusowej służby w Wehrmachcie. Jesienią 1944 roku dostał się do niewoli, co prawdopodobnie uratowało mu życie. Po odbyciu szkolenia wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Z tego okresu zachowało się kilka fotografii, z których część została zamieszczona na niniejszej stronie.

Po powrocie do Polski w 1947 roku przebywał w Starym Polu w powiecie malborskim, gdzie – jak udało się ustalić – w tamtym czasie funkcjonował obóz dla żołnierzy powracających z Zachodu. W 1950 roku zawarł związek małżeński z Gertrudą Kotlewską. Wspólnie wychowali do dorosłości pięcioro dzieci – trzy córki i dwóch synów. Niestety, jedna z córek zmarła po porodzie w 1951 roku.

Po wojnie Bernard Radka podjął pracę na kolei (PKP), gdzie pracował aż do przejścia na emeryturę. Zmarł w wyniku ataku serca w 1985 r. 

Żona: Gertruda Kotlewska

Dzieci: Ryta, Irena (zmarła po porodzie), Roman, Elżbieta, Jadwiga, Henryk

Rodzeństwo które dożyło dorosłości: Benedykta, Febronia, Ambroży 

Rodzeństwo które zmarło jako dzieci: nieznane, Leo, Jan, Cecylia, Franciszek, Anna

Rodzice: Ambroży i Cecylia

• 16.10.1942 r. wcielony do armii niemieckiej
• 11.1944 r. przystąpił do służby w armii Wojska Polskiego na zachodzie

Służył w 2 Pułk Artylerii Motorowej, 1 Dywizji Pancernej gen. Maczka

W kwietniu 1945r. wziął udział w walce przeciw Niemcom.

• 04.1945 r. awans na bombardiera (z telefonicznych ustaleń z instytutem im. W. Sikorskiego w Londynie wynika iż został odznaczony)

 Zwolniony w maju 1947 r.

 wspomnij.com